کارزار وحشیانه ای از دستگیری، شکنجه و اعدام هم اکنون در ایران در جریان است. این یک وضعیت اضطراری است. زندگی و کرامت صدها زندانی سیاسی در معرض خطر فوری و مهلک قرار دارد.
همه کسانی که خواهان عدالت هستند و آرزوی جهانی بهتر دارند باید برای هدف آزادی زندانیان سیاسی ایران فعالیت کنند.
کمپین اضطراری آزادی زندانیان سیاسی ایران در همبستگی و الهام گرفته از فراخوان وحدت از طرف حامیان، دوستان و خانواده های زندانیان سیاسی در ایران و همچنین کارزار «قفس را بسوزان رها کن پرندگان را» در اروپا برای آزادی زندانیان سیاسی ایران، شکل گرفت.(burnthecage در اینستاگرام)این بیانیه در اواخر سال ۲۰۲۰ توسط کارول داونر و دالی ویل منتشر شد و عمدتا در بین کسانی که در آمریکا زندگی می کنند قرار دارد و به آنها توصیه می شود در کنار مقاومت در ایران بایستند. اهداف و وظایف ما در این فراخوان اضطراری بیان شده است. ما همه کسانی که این نگرانی ها و اهداف را دارند تشویق می کنیم که به ما بپیوندند.
یک سال از ربوده شدن مادرم گذشت. یک سال پر بار برای من، سالی که بیدار شدم، سالی پر از خشم از بی عدالتی اکستریم و تنفر از ستمگران. سالی که سرانجام دنیا را از چشمان ناهید دیدم.
مادرم ۷ ماه از این یک سال را در سلول های انفرادی سرد و ۱۰۰۰ ساعت بازجویی گذراند و در زندان مبتلا به کرونا شد و به او اجازه مرخصی ندادند، همه اینها تنها به یک دلیل، به خاطر افکار و عقاید و پژوهش کردن.
ناهید دغدغه مردم را دارد. دغدغه زنان، کارگران و مردم زحمتکش، دغدغه محیط زیست و علیه سرکوب و علیه جنگ های بی انتها در خاورمیانه و همه ستم هایی که به مردم روا می شود. رژیم ایران ناهید و دوستانش را به خاطر گفتگو در خانه و کافه و پارک و اعتراض به شرایط بد مردم زندانی کرده است.
در چهل روز گذشته مقامات به مادرم خبر دادند که به خاطر وضعیت بد جسمی اش می تواند به مرخصی برود. خانواده ما ظرف دو روز وثیقه را آماده کرد ولی خبری از مرخصی نشد!!! همانطور که می دانید مادرم دو تابعیتی است و من در اینجا اعلام می کنم که دستگیری مادرم به خاطر افکارش بوده است و اجازه نخواهم داد که او به مهره بازی کثیف دولت های آلمان و ایران برای معاملات و بده بستان هاشان تبدیل شود.
مریم کلارن ۱۶ اکتبر ۲۰۲۱
