کارزار وحشیانه ای از دستگیری، شکنجه و اعدام هم اکنون در ایران در جریان است. این یک وضعیت اضطراری است. زندگی و کرامت صدها زندانی سیاسی در معرض خطر فوری و مهلک قرار دارد.
همه کسانی که خواهان عدالت هستند و آرزوی جهانی بهتر دارند باید برای هدف آزادی زندانیان سیاسی ایران فعالیت کنند.
کمپین اضطراری آزادی زندانیان سیاسی ایران در همبستگی و الهام گرفته از فراخوان وحدت از طرف حامیان، دوستان و خانواده های زندانیان سیاسی در ایران و همچنین کارزار «قفس را بسوزان رها کن پرندگان را» در اروپا برای آزادی زندانیان سیاسی ایران، شکل گرفت.(burnthecage در اینستاگرام)این بیانیه در اواخر سال ۲۰۲۰ توسط کارول داونر و دالی ویل منتشر شد و عمدتا در بین کسانی که در آمریکا زندگی می کنند قرار دارد و به آنها توصیه می شود در کنار مقاومت در ایران بایستند. اهداف و وظایف ما در این فراخوان اضطراری بیان شده است. ما همه کسانی که این نگرانی ها و اهداف را دارند تشویق می کنیم که به ما بپیوندند.
https://www.akhbar-rooz.com/163811/1401/05/10/
کانون نویسندگان ایران: سرکوب زنان و پرونده سازی برای آنان را پایان دهید
کانون نویسندگان ایران با انتشار بیانیه ای خواسته است که به سرکوب زنان و پروندهسازی برای آنان پایان داده شود. این کانون ضمن دفاع از حق انتخاب پوشش، بار دیگر حمایت خود را از حق تشکلیابی زنان اعلام کرده و این بازداشتها و پخش اعترافات اجباری را ادامهی سرکوب سازمانیافتهی زنان میداند. این بیانیه می افزاید آزادی بیقید و شرط، حق سپیده رشنو و همهی زندانیان سیاسی و عقیدتی است.
متن کامل این بیانیه در ادامه آمده است:
بیش از چهل سال است که حاکمیت ابتداییترین حقوق زنان را نقض میکند و هر اعتراض و نافرمانی آنان را با تحقیر و خشونت سازمانیافته و پروندهسازی پاسخ میدهد. زنان که سالها از خصوصیترین تا عمومیترین عرصههای زندگی خود را زیر سلطهی فرهنگ و قوانین زنستیز حاکمیت دیدهاند، با تلاشهای فردی و جمعی خود برای شکستن این فضا گامهایی برداشته و راههایی گشودهاند. اما این مبارزهی دائمی، هیچ از خشونت عریان حکومت در برابر زنان نکاسته است.
روز هشتم مردادماه، حاکمیت برگ سیاه دیگری به کارنامهی خود افزود و به سیاق بسیار بارهای دیگر به اعترافگیری و دستکاری افکار عمومی روی آورد. در حالی که بیخبری از وضعیت سپیده رشنو، شاعر و نویسنده، به چهاردهمین روز رسیده بود، شبکههای خبری جمهوری اسلامی ویدئوی اعتراف اجباری او را پخش کردند؛ شیوهای که همواره به قصد بیاعتبار کردن اعتراض و ارعاب معترضان از جانب حکومت تکرار شده است: سرکوبشدگان را به ضرب و زور مقابل دوربین نشاندن و خفقان حاکم را به نمایش گذاشتن. اکنون اما خشم و واکنش گستردهی مردم نشان داد که این حربه بیش از پیش از کار افتاده است.
پیشتر ویدئویی در فضای مجازی منتشر شده بود که نشان میداد یک «آمر به معروف» در اتوبوس به بهانهی پوشش، به زنی پرخاش میکند و با اعتراض او و دیگر زنان حاضر در اتوبوس روبهرو میشود. او ضمن فیلمبرداری از زن معترض، تهدید میکند که فیلم را برای «سپاه» خواهد فرستاد. کمی پس از پخش گستردهی این فیلم در شبکههای مجازی، مشخص شد آن زن، سپیده رشنو بوده و به دست مأموران امنیتی، بازداشت و به مکان نامعلومی برده شده است. همزمان رسانههای حاکمیت نیز دست به کارِ پروندهسازی و اتهامزنی شدند و این اعتراض را همچون بیشمار اعتراض دیگر، به «عوامل خارجی» نسبت دادند.
در ماههای اخیر اخبار بسیاری از این دست، با عبور از سد سانسور منتشر شده است؛ اخباری که هم از فشار روزافزون بر زنان پرده برمیدارد و هم ایستادگی و مقاومت آنان را آشکار میکند. حاکمیت ابزارهای قدیمیاش را احیا کرده است و مأمورانش به نام «پلیس امنیت اخلاقی» مشغول سرکوب بیش از پیش زنان و سلب امنیت آنان شدهاند.
بستر این سرکوب اما پیش از این فراهم شده است؛ حاکمیت که دریافته در غیاب تشکلها و نهادهای زنان، نقض حقوق «سپیده»ها و به حاشیه راندن صدای آنان آسانتر است، سالها حق تشکلیابی زنان را نقض کرده و با پروندهسازی و بازداشت و زندان، عرصه را بر فعالان این حوزه تنگ کرده است.
کانون نویسندگان ایران ضمن دفاع از حق انتخاب پوشش، بار دیگر حمایت خود را از حق تشکلیابی زنان اعلام میکند و این بازداشتها و پخش اعترافات اجباری را ادامهی سرکوب سازمانیافتهی زنان میداند. آزادی بیقید و شرط، حق سپیده رشنو و همهی زندانیان سیاسی و عقیدتی است.
کانون نویسندگان ایران
۱۰ مرداد ۱۴۰۱
13 ژوئن 2022
به دوستان و حامیان،
کمپین بین المللی اضطراری برای آزادی زندانیان سیاسی ایران هم اکنون بیانیه ای دریافت کرده است که در آن از مردم سراسر جهان می خواهد در 20 ژوئن 2022، در این روز جهانی سالانه برای حمایت از زندانیان سیاسی در ایران اقدام کنند. این دعوت از سوی کمیته ی آزاد سازی زندانیان سیاسی در ایران انجام شده است (CFPPI, www.cfppi.org)
کمپین بین المللی اضطراری از تمامی داوطلبانمان، حامیانمان، اهداکنندگان مان وامضاکنندگان درخواست اضطراری دعوت می کند - در هر کجای جهان که هستید - هم بستگی سیاسی خود با فراخوان CFPPI را - به صورت آنلاین، در رادیو و تلوزیون، یا در خیابان ها – برای رساندن پیام کمپین بین المللی اضطراری در این رویداد ها ابراز کنند و فعالیت های جمعی را شروع کنند یا به آنها بپیوندند.
فراخوان فارسی که از سوی کمیته ی آزاد سازی زندانیان سیاسی در ایران دریافت کرده ایم در زیر آمده است:
"از شما دعوت می کنیم، در هر کجای دنیا که هستید، تحصن و جریانات اعتراضی برقرار کنید و در ایران در مقابل زندانها و دفاتر رسمی رژیم اسلامی در روز 30 خرداد، برای شنیدن صدای زندانیان سیاسی و سر دادن شعار "زندانی سیاسی آزاد باید گردد"، تجمع کنید. برای برگزاری این روز، تحصن در شهرهای تورنتو کانادا، ونکوور کانادا و لاهه هلند اعلام شده است... از شما سازمان ها و مردم آزادیخواه، و مدافعان آزادی زندانیان سیاسی، دعوت می کنیم در این تحصن ها شرکت کنید و یا تحصن هایی در کشور محل سکونت خود سازماندهی کنید. شما همچنین می توانید کلیپ های صوتی و تصویری از صدای زندانیان تهیه و منتشر کنید..."
ما همچنین از کمیته ی آزاد سازی زندانیان سیاسی در ایران، حامیان آنها و همه شرکت کنندگان در روز تظاهرات 20 ژوئن می خواهیم که درخواست اضطراری کمپین بین المللی اضطراری: زندگی زندانیان سیاسی ایران در لبه ی مرگ است – ما باید همین اکنون اقدام کنیم! را در صفحه ی www.freeiranspoliticalprisonersnow.org امضا کرده و منتشر کنند.
این درخواست منحصر به فرد را بیش از 3600 نفر از مردم عدالتخواه از بیش از 49 کشور جهان امضا کرده اند، از جمله صداهای وجدان برجسته ای مانند جودی ویلیامز و شیرین عبادی برندگان جایزه نوبل، نوام چامسکی، گلوریا استاینم، دانیل السبرگ و ریموند لوتا. ما از همه میخواهیم که به انتشار بعدی آن در شماره ی تابستان مجله فمینیستی ایالات متحده، خانم، کمک کنند.
از حامیان خود میخواهیم هرگونه پیام همبستگی و برنامهها/گزارشهای خود را در مورد فعالیت های روز20 ژوئن به کانالهای CFPPI یا shiva.mahbobi@gmail.com، تلفن: 00447572356661 ارسال کنند.
متشکرم.
آدلانت!
دالی ویل، یکی از آغازگران و سخنگوی کمیسیون بین المللی اظطراری
۲۲ فروردین روزی است که «نرگس محمدی»، فعال حقوق بشر بایستی برای اجرای حکم حبس، خود را به زندان معرفی کند. او در آخرین پرونده قضایی، به خاطر اصرار بر حق برگزاری تجمعات و اعتراض به تعرضات جنسی بازجویان، در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به هشت سال زندان و ۷۴ ضربه شلاق محکوم شده است.
درست چند روز پیش از روز موعود، حملهای در توییتر علیه این کنشگر حقوق بشر به خاطر انجام مصاحبهاش با «واشنگتن پست» شکل گرفت. محور آن مصاحبه، ناکارآمدی تحریمهایی بود که به گفته نرگس محمدی، نه ناقضان حقوق بشر، بلکه جامعه ایران را هدف قرار داده و باعث شده است به جای تضعیف جمهوری اسلامی، مردم ایران ضعیف شوند.
ادامه مطلب را در IranWire.com بخوانید
بیانیه زیر توسط ستار رحمانی، نماینده رسمی و سخنگوی مهران رئوف دو تابعیتی ایرانی-بریتانیایی زندانی در ایران و با حمایت کمپین بین المللی اضطراری برای آزادی زندانیان سیاسی ایران صادر شده است International Emergency Campaign to Free Iran’s Political Prisoners Now
ستار رحمانی:
اینکه انوشه عاشوری و نازنین زاغری رتکلیف دو تابعیتی بریتانیایی-ایرانی از ایران آزاد شده اند و اکنون آزاد هستند، اتفاق بسیار شگفت انگیز و مهمی است.
متاسفانه این بسیار ظلمانه و بی شرمانه است که هنوز سه شهروند بریتانیایی - مهران رئوف، مراد طاهباز و شهرام شیرخانی - همچنان در ایران زندانی هستند و به طرز غیر قابل قبولی از توافق منعقد شده بین دولتهای انگلیس و ایران که منجر به آزادی انوشه و نازنین شد، کنار گذاشته شدند.
دولت بریتانیا در ابتدا مدعی شد که مراد طاهباز که مبتلا به سرطان است به عنوان بخشی از این معامله آزاد خواهد شد. اما او دوباره دستگیر و زندانی شد و در اعتراض به این وضعیت به اعتصاب غذا دست زد (اکنون اعتصاب غذای او پایان یافته است)
در مورد مهران، وزیر بخش خاورمیانه و شمال آفریقا، جیمز کلورلی claimed to a member of Parliament ، در صحبت با یکی از نمایندگان مجلس مدعی شد که مهران رئوف درخواست کمک کنسولی نکرده است. لیز تراس، وزیر امور خارجه در پاسخ به سوالی درباره پرونده مهران به طور ضمنی گفت که مهران درخواست کرده است پرونده او علنی نشود: « من باید به درخواست افراد مبنی بر مطرح نشدن علنی پرونده آنها احترام بگذارم. به همین دلیل است که ما به طور علنی فقط از افرادی که درخواست کرده اند نامشان ذکر شود نام می بریم.» (به Guardian و IranWire مراجعه کنید)
من به عنوان نماینده رسمی مهران به صراحت می توانم بگویم که هیچ یک از این گفته ها صحت ندارد.
خانواده و دوستان مهران به درستی به وزارت خارجه اطلاع دادند که باید پرونده مهران را با مقامات ایرانی در میان بگذارند تا آزادی او را تضمین کنند. آنها اعلام نکردند که پرونده او نباید علنی شود و از من به عنوان نماینده خود نام بردند. از آن زمان، من (و همچنین سازمان عفو بینالملل) با وزارت خارجه در تماس بودهایم و آنها را تحت فشار قرار دادهایم تا هر کاری که ممکن است برای آزادی مهران انجام دهند.
(من از وزیر خارجه خانم لیز تراس هم میپرسم که چرا میگوید مهران نمیخواست پروندهاش علنی شود؟ مهران ماهها پس از دستگیریاش در اکتبر 2020 در سلول انفرادی نگهداری شد و از داشتن وکیل مستقل حقوقی محروم شد. آیا هیچ مقام انگلیسی برای اطلاع از خواستههای مهران به ملاقات او رفت؟)
علیرغم ادعای وزارت خارجه پس از دستگیری او که: «ما به تمام تلاش خود برای حمایت از مهران و خانوادهاش ادامه داده و این پرونده را به دست عالیترین مقام مسئول خود می دهیم.» عفو بینالملل اعلام کرده است که هیچ اقدامی از جانب دولت بریتانیا برای مهران در ایران صورت نگرفته است.
پروندههای این پنج شهروند ایرانی-انگلیسی ممکن است یکسان نبوده باشد، اما همه آنها بهطور غیرقانونی دستگیر و بدون تشریفات قانونی زندانی شدهاند و هیچ یک از آنها حتی چیزی شبیه محاکمه عادلانه و علنی را تجربه نکرده اند . همه تحت رفتارهای وحشیانه و غیرانسانی از جمله مواردی از شکنجه در سلول های انفرادی قرار گرفته اند. فقط کافی است روایتهای دلخراش گاردین از زندانی شدن انوشه عاشوری Anoosheh Ashoori و آکادمیسین بریتانیایی-استرالیایی کایلی مور-گیلبرت Kylie Moore-Gilbert را بخوانید تا متوجه بیعدالتیهای غیرقابل تحملی شوید که اکنون علیه افراد دوتابعیتی و زندانیان سیاسی زندانی در ایران انجام میشود.
برخورد با مهران رئوف 65 ساله بطور خاص بسیار شدیدتر بوده است. عفو بینالملل او را زندانی عقیدتی معرفی کرده است که از 16 اکتبر 2020، صرفاً به دلیل استفاده مسالمتآمیز از حق آزادی بیان و اجتماع، از جمله حمایت از حقوق کارگران،به طور خودسرانه در زندان اوین تهران نگهداری می شود. عفو بین الملل خواستار آزادی فوری و بدون قید و شرط او شد.
در بولتن اقدام فوری سازمان عفو بین الملل در 5 نوامبر 2021، 5 November 2021 Urgent Action bulletin در میان سایر موارد سوء استفاده، مشخص شد که مهران:
وضعیت مهران، از جمله توانایی او در برقراری ارتباط با دنیای خارج، به دلیل نداشتن خانواده نزدیک در ایران، همچنین این واقعیت دشوارتر شده است چرا که وکیل ایرانی اش نیز دستگیر و زندانی شد ( او اکنون آزاد شده است). جمهوری اسلامی فضای رعب و وحشت را به سراسر جامعه تحمیل کرده است و هر کسی که جرأت کند صدای زندانیان ایران و حقیقت شرایط آنها را به جهان خارج برساند، تهدید می کند.
من از دولت و وزارت امور خارجه انگلیس میپرسم: چرا هر کاری که در توان دارید انجام نمیدهید تا شهروندی را که مسئول آن هستید از این رفتار غیرانسانی، غیرقانونی و وحشیانه رها کنید، بهویژه اکنون که اختلاف مالی بین انگلیس و ایران حل شده است ؟
برخلاف سکوت دولت انگلیس، بیش از 100 اتحادیه کارگری، سازمان کارگری و گروه حقوق بشری از سراسر جهان خواستار آزادی مهران شدهاند. اعضای خانوادهها، افراد و سازمانهای نگران، دوباره در سطح جهانی، به رفتار ایران با زندانیان اعتراض کردهاند. به عنوان مثال، در سپتامبر 2020، دانشگاهیان برجسته با انتشار «نامهای سرگشاده درباره ادامه بازداشت افراد دوتابعیتی ایرانی» Open Letter on the Continued Detention of Iranian Dual-Nationals ، از ایران خواستند «تمام دوتابعیتیهای بیگناهی را که خودسرانه در ایران بازداشت میشوند آزاد کند و به بیعدالتی علیه آنها و خانوادههایشان پایان دهد.»
در بهار 2021، یک درخواست اضطراری «زندگی زندانیان سیاسی ایران در خطر است – ما باید همین الان دست به اقدام بزینم!» The Lives of Iran’s Political Prisoners Hang in the Balance – We Must ACT NOW! خواستار آزادی همه زندانیان سیاسی ایران، از جمله «اتباع دوتابعیتی از اروپا، استرالیا و ایالات متحده… که در «بند سیاسی» زندان بدنام اوین در تهران، بازداشت هستند». با ذکر یک نمونه از مهران رئوف. این درخواست اضطراری توسط نزدیک به 3500 نفر از 40 کشور جهان (از جمله آلمان، فرانسه و انگلیس) از جمله زندانیان سیاسی سابق، برندگان جایزه نوبل شیرین عبادی و جودی ویلیامز و صداهای وجدان برجسته از جمله کورنل وست، نوام چامسکی، گلوریا استاینم، دانیل السبرگ، آریل دورفمن و ریموند لوتا، امضا شده و به صورت آگهی تمام صفحه در پشت جلد شماره تابستان2021 Summer 2021 issue of the prestigious New York Review of Books منتشر شد. سایر امضاکنندگان شامل شری ایزدی، همسر انوشه عاشوری، دختر او الیکا و پسر او آریان؛ مریم کلارن، دختر ناهید تقوی، تبعه ایرانی- آلمانی زندانی، و همچنین جنبش حمایت از زندانیان سیاسی قفس را بسوزان/رها کن پرندگان را، Burn the Cage/Free the Birds هستند. درخواست اضطراری به فارسی، ترکی، فرانسوی، اسپانیایی و آلمانی ترجمه شده است.
من به این تلاشها و تلاشهای دیگر درود میفرستم و از طرف مهران رئوف مجدداً تقاضا میکنم: دولت انگلیس و وزارت خارجه انگلیس برای کمک کامل کنسولی به مهران رئوف گامهای فوری بردارند و از جمهوری اسلامی ایران بخواهند که او را فورا آزاد کند.
همچنین از همه مردم عدالتخواه میخواهم که با دولت انگلیس تماس گرفته و از دولت انگلیس میخواهم تا برای آزادی شهروندان زندانی انگلیسی مهران رئوف، مراد طاهباز و شهرام شیرخانی هر آنچه در توان دارد انجام دهد.
الیزابت تراس، وزیر امور خارجه
ایمیل: elizabeth.truss.mp@parliament.uk
تلفن: +44 01842 766155
به: الیزابت تراس، Elizabeth Truss, House of Commons, London, SW1A 0AA ، بنویسید.
توییتر @trussliz
وزارت خارجه / FCDO
ایمیل: fcdo.correspondence@fcdo.gov.uk
تلفن: +44 02070 085000
ارسال به King Charles Street, London, SW1A 2AH, United Kingdom
توییتر @FCDOGovUK
***
تماس: ستار رحمانی
ایمیل: satarahmani@hotmail.com
موبایل: +44 7757 593255
کمپین اضطراری بین المللی برای آزادی زندانیان سیاسی ایران: Press@FreeIransPoliticalPrisonersNow.org
توییتر @IranPrisonEmerg
ریموند لوتا یکی از امضاکنندگان درخواست تجدیدنظر اضطراری ما است.
ما فکر کردیم که خوانندگان ما از شنیدن نظرات او در مورد جنگ در اوکراین خوشحال خواهند شد.
لری اورست
نازنین زاغری رتکلیف و انوشه عاشوری آزاد شدند!
حالا باید تمام زندانیان سیاسی و دو تابعیتی در ایران فورا آزاد شوند.
ما آزادی نازنین زاغری رتکلیف و انوشه عاشوری دو تابعیتی های ایرانی-بریتانیایی را که به ناحق به عنوان زندانی سیاسی توسط جمهوری اسلامی ایران به سر می بردند، را جشن می گیریم. لری اورست سخنگوی کمپین بینالمللی اضطراری میگوید: «بازگشت آنها به انگلیس و خانوادههایشان گام مهمی به جلو است، اما ما میخواهیم بدانیم که چرا سه شهروند بریتانیایی دیگر آزاد نشدهاند و بریتانیا برای آزادی آنها چه میکند. کمپین اضطراری خواهان آزادی بدون قید و شرط تمام زندانیان سیاسی ایران می باشد».
اورست میگوید:« حبس دو تابعیتی ها، نامشروع بودن جمهوری اسلامی ایران و دستگاه سرکوبگر آن را برملا میکند. آزادی نازنین و انوشه قدرت اعتراضات را نشان میدهد: مبارزه اعضای خانواده، افراد با وجدان و سازمانهای مختلف در سطح جهان بخصوص و مسئله مذاکرات برجام و مانورهای دولت های درگیر برای آزادی آنها تلاقی پیدا کرد. اما ما دیگر دو تابعیتی ها یا صدها زندانی سیاسی را که هنوز از سیاه چال های ایران رها نشده اند را فراموش نمی کنیم!»
این لحظه پژواک فریاد های جهانی برای آزادی حداقل 17 زندانی دوتابعیتی باقیمانده و برای همه زندانیان سیاسی ایران است که زندگی آنها در خطر است از جمله با امضا و انتشار فراخوان اضطراری کمپین..به گفته عفو بین الملل، مرگ اخیر شکرالله جبلی زندانی 82 ساله ایرانی- استرالیایی پس از ماه ها شکنجه و ممانعت از مراقبت های پزشکی بر این واقعیت فوری تاکید می کند.
نازنین زاغری رتکلیف در کنفرانس مطبوعاتی پس از آزادی خود خواستار آزادی بقیه زندانیان شد و گفت: « دیگر دو تابعیتیها، اعضای گروههای مذهبی، یا زندانیان عقیدتی و افراد زیادی هستند که نامشان را نمیدانیم که در زندان های ایران رنج میبرند... » او ادامه داد:بدون آزادی آنها "معنای آزادی هرگز کامل نخواهد شد."
الیکا عاشوری، دختر انوشه عاشوری و یکی از امضاکنندگان کمپین اضطراری، به گاردین میگوید:«هنوز هم افراد دوتابعیتی دیگری در بازداشت هستند. تا زمانی که به علت اصلی این مشکل نرسیم، نمیتوانیم از وقوع این موارد در آینده جلوگیری کنیم.»
دیگر زندانیان دوتابعیتی ایران و بریتانیا باید همین حالا آزاد شوند! چرا وزیر خارجه انگلیس از صحبت در مورد پرونده مهران رئوف خودداری می کند؟
فوریت این وضعیت با این واقعیت برجسته می شود که سه شهروند ایرانی-بریتانیایی زندانی، مهران رئوف فعال کارگری، مراد طاهباز فعال محیط زیست و شهرام شیرخانی وکیل– با وجود نامشروع بودن تاکنون به طور سوال برانگیزی از معامله منعقد شده بین جمهوری اسلامی ایران و دولت بریتانیا کنار گذاشته شده اندعلیرغم نامشروع بودن زندان و شکجه آنها .
دولت بریتانیا در ابتدا مدعی شد که مراد که مبتلا به سرطان است به عنوان بخشی از این معامله آزاد خواهد شد. با این حال او دوباره دستگیر و زندانی شد و اکنون اودر اعتراض به این وضعیت در اعتصاب غذا به سر می برد، حتی با وجود صحبت هایی که وجود دارد ممکن است به زودی دوباره آزاد شود.
لیز تراس، وزیر امور خارجه بریتانیا در اظهارات خود درروزنامه گاردین در این هفته « داوطلبانه هیچ سخنی در مورد مهران رئوف نکرد این به این معنی است که او هرگز بخشی از مذاکرات بر سر بدهی نبوده است»، و همچنین جو اتکینز-پوتس، فعال عفو بینالملل،بسیار نگران این بود از اینکه مهران کنار گداشته شده و اینکه « او قربانی بازداشت خودسرانه شده است.»
به گفته دالی ویل سخنگوی کمپین اضطراری: «لیز تراس به خوبی میداند که رئوف خانواده نزدیکی در داخل ایران ندارد، وکیل او در بریتانیا در سال ۲۰۲۱ به طرز غمانگیزی درگذشت و وکیل او در ایران زندانی است با این حال، او وانمود می کند که این فقط مربوط به درخواست او یا یکی از اعضای خانواده است که مستقیماً از وزارت خارجه بریتانیا درخواست کنند. همچنین نگاه کنید به متن «چه کسی برای مهران رئوف صحبت خواهد کرد؟» ( ایران وایر، 17 مارس)
این توهین آمیز است و بر حقیقت تحلیل درخواست اضطراری تأکید می کند که در حالی که دولت های جهان - اعم از آمریکا و انگلیس یا جمهوری اسلامی - از منافع ملی خود پیروی می کنند،«مردم ایالات متحده و ایران همراه با مردم دیگر جهان، ما منافع مشترک خود را داریم و به عنوان بخشی برای رسیدن به دنیای بهتر، می باسیت برای آزادی زندانیان سیاسی ایران متحد شویم»
به قول مریم کلارن، که کمپین #FreeNahid را برای مادر زندانی خود ناهید تقوی سازماندهی کرده است، به کمپین اضطراری گفت:« این مایه شرمساری است که آزادی نازنین و انوشه به رابطه بین بریتانیا و جمهوری اسلامی ایران بستگی دارد من عمیقا سیاست های هر دو دولت را محکوم می کنم. یکی شکنجه می کند، دیگری شکنجه را تائید می کند و در نهایت، هر دو در راستای منافع ملی خود عمل می کنند. نازنین و انوشه اکنون تا حد زیادی به دلیل مبارزات خستگی ناپذیر خانواده هایشان و افرادی که به زندانیان سیاسی اهمیت می دهند، آزاد شده اند ."
زندگی زندانیان سیاسی ایران در معرض خطر است - ما باید همین الان اقدام کنیم!.
این کمپین اضطراری برای زندانیان سیاسی ایران که سال گذشته در ایالات متحده راه اندازی شد، بیان می کند که "یک کمپین وحشیانه دستگیری، شکنجه و اعدام اکنون در ایران در حال انجام است" و هشدار می دهد که "جان و حیثیت صدها زندانی سیاسی در خطر قریب الوقوع و مرگبار است و همه کسانی که برای عدالت ایستاده اند و آرزوی جهانی بهتر را می طلبند باید همین حالا برای آزادی زندانیان سیاسی ایران متحد شوند."
به طور قابل توجهی و منحصر به فرد، به ویژه در پرتو مذاکرات برجام، کمپین اضطراری اقدام فوری از ایران میخواهد که زندانیان سیاسی خود را آزاد کند و ایالات متحده از تهدید یا مداخله در ایران خودداری کند، و تحریمها را ملغا کند.
این فراخوان توسط بیش از 3000 نفر از 40 کشور از جمله آلمان، بریتانیا و فرانسه تایید شده است. امضاکنندگان شامل زندانیان سیاسی سابق ایران، بستگان زندانیان فعلی، کارزار قفس را بسوزان/رها کن پرندگان را، و صداهای وجدان برجسته از جمله شیرین عبادی، کرنل وست، نوام چامسکی، گلوریا استاینم، آریل دورفمن، جودی ویلیامز، دانیل الزبرگ، جودیت باتلر و ریموند لوتا هستند، و به عنوان یک آگهی در پشت جلد شماره تابستان 2021 مجله نیویورک ریویو آو بوکز منتشر شد و به فارسی، ترکی، فرانسوی، اسپانیایی و آلمانی ترجمه شده است.
Instagram بیانیه ارسالی توسط نرگس
نظام استبداد دینی، دادگاه های عدالت ستیز ، قوانین ضد حقوق بشری و آرا سرکوبگرانه دادگاه ها را به رسمیت نمی شناسم و از هر ابزاری برای نافرمانی مدنی استفاده می کنم.
در دو دادگاه اخیر به دلیل اعتراض به تعرض های بی شرمانه مردان حکومت دینی و در پرونده دوم به دلیل اصرار بر حق اجتماعات و حق داشتن تشکل که هر دو از اساسی ترین و بنیادی ترین حقوق مردم است، به زندان و شلاق محکوم شده ام. صدور آرا محکومیت علیه فعالان سیاسی و مدنی و صنفی توسط دادگاههای غیر مستقل، نه برای تحقق عدالت بلکه در راستای سرکوب و ارعاب جامعه است و ما مردم نه فقط در راستای احقاق “حق” بلکه برای ادای ” تکلیف” می بایست در مقابل آن سر خم نکنیم، بایستیم و اقتدار مردم را در مقابل قدرت نامشروع و قدرت بی پشتوانه مردمی حکومت، نشان دهیم.
بر این باورم که می بایست قدرت نمایی و اقتدار طلبی حکومت سرکوبگر را با اعمال حتی اندک قدرت مدنی ممکن و مسالمت آمیز به چالش کشید. مهم این است که اراده کنیم در مقابل اقتدار نامشروع حکومت، قدرت و اقتدار مشروع و حقوق اساسی مردم را تقویت کرده و نشان دهیم.
بدیهی است نظام های ناقض حقوق بشر به دلیل واضح و روشن ” جنایت علیه منزلت انسانی” حقانیتی نداشته و سزاوار تمکین و احترام نیستند و نافرمانی مدنی از فرامین و قوانین ضد انسانی، حرکتی مدنی، مسالت آمیز و به سوی صلح است.
آرا صادره علیه خود را نمی پذیرم و اکنون در ششمین روز غیبت و تمرد از بازگشت به زندان هستم و متاسفانه دیروز نامه ای مبنی بر توقیف اموال وثیقه گذارم را دریافت کرده ام که نشان از ضعف نهادی دارد که به جای تحقق عدالت به ستیز با آن بر پاست.
تا جایی که نافرمانی و تمرد و عدم تمکین از بازگشت به زندان موجب مصادره اموال وثیقه گذارم نگردد، از دستور دادستان برای بازگشت به زندان سرپیچی خواهم کرد
نافرمانی مدنی
نرگس محمدی
تهران
سپیده قلیان که بهخاطر فعالیتهای مدنی خود در حمایت از کارگران زندانی است، نامهای را بهتاریخ بهمن در شرح حال خود و شماری دیگر از زنان زندانی نوشته است: https://www.akhbar-rooz.com/144978/1400/12/19/
زینب جلالیان زندانی سیاسی کُرد محکوم به حبس ابد، با نگارش نامهای روز ۸ مارس”روز جهانی زنان” را به همهی زنان تبریک گفته و از شکنجههایش که در بازداشتگاه اطلاعات سپاە کرمانشاه با آن روبرو شده است، پرده برداشته است.
اطلا عیه ایی از طرف خانواده سپیده قلیان :
"
اگر بخواهیم وضعیت را کوتاه و روشن توضیح دهیم، طرح همین یک جمله کافیست که «جان سپیده قلیان هنوز در خطر است.»
پس از همهگیر شدن کرونای اومیکرون در بند نسوان زندان اوین، سپیده هم به این ویروس مبتلا شد؛ اما روشن است که با شدتی بیش از حد معمول. تن سپیده، در تبعیدها و اعتصاب غذاها و فشارهای مداوم این چند ساله، و با وجود بیماریهای زمینهای درماننشده چنان ضعیف و نامقاوم شده است که حتی یک سرماخوردگی هم میتواند او را از پا بیندازد. تبعات اومیکرون باعث شده است که بدن سپیده به دلیل اختلال در هاضمه، اولاً آب و غذای چندانی نپذیرد و دوماً تمام آن را هم دفع کند. دمای بدن او هنوز به حالت عادی برنگشته و ضعف و بیحالی و زردی چهره، از دور هم معلوم است.
به دلیل همین وضعیت، با کمک وکیل پرونده، جناب آقای رئیسیان، برای گرفتن مرخصی استعلاجی، که حق بدیهی و مسلم زندانی با وضعیت سلامتی مخاطرهآمیز است، اقدام کردیم. پس از تلاش و اصرار فراوان، قاضی پرونده که با ارجاع به مرخصی پیشین، مدعی بود سپیده استحقاق مرخصی را ندارد و از خطوط قرمز عبور کرده است، در نهایت پذیرفت که پای برگهی مرخصی را امضا کند.
ماراتن ادامه داشت: از یافتن وثیقه تا پیدا کردن کارشناس و طی کردن کارهای اداری؛ همه و همه انجام شدند و در لحظهی آخر گفتند که مرخصی نمیدهند. به همین سادگی، جان سپیده و امیدهای خانواده، گروگان دستگاه قضا شد تا بتوانند نشان دهند که قدرتمندند.
قدرتمندانی که افشاگری در مورد شکنجه و آزار و اذیت زنان در زندان بوشهر را خط قرمز میدانند و ذرهذره آب شدن سپیده در زندان را قدرت.
در آستانهی روز جهانی زن، جان سپیدهی ما هنوز در خطر است...=
- من الیکا آشوری هستم و پدرم انوشه آشوری تاجر بازنشسته مهربان و خانوادهدوست، یک گروگان سیاسی در جمهوری اسلامی ایران است.
- من مریم کلارن هستم و داستان مشابهی در قالب متفاوت دارم. مادر آلمانی- ایرانی من ناهید تقوی، معمار بازنشسته و فعال حقوق زنان، در سال ۲۰۲۰ دستگیر شد.
یک سال از ربوده شدن مادرم گذشت. یک سال پر بار برای من، سالی که بیدار شدم، سالی پر از خشم از بی عدالتی اکستریم و تنفر از ستمگران. سالی که سرانجام دنیا را از چشمان ناهید دیدم.
مادرم ۷ ماه از این یک سال را در سلول های انفرادی سرد و ۱۰۰۰ ساعت بازجویی گذراند و در زندان مبتلا به کرونا شد و به او اجازه مرخصی ندادند، همه اینها تنها به یک دلیل، به خاطر افکار و عقاید و پژوهش کردن.
ناهید دغدغه مردم را دارد. دغدغه زنان، کارگران و مردم زحمتکش، دغدغه محیط زیست و علیه سرکوب و علیه جنگ های بی انتها در خاورمیانه و همه ستم هایی که به مردم روا می شود. رژیم ایران ناهید و دوستانش را به خاطر گفتگو در خانه و کافه و پارک و اعتراض به شرایط بد مردم زندانی کرده است.
در چهل روز گذشته مقامات به مادرم خبر دادند که به خاطر وضعیت بد جسمی اش می تواند به مرخصی برود. خانواده ما ظرف دو روز وثیقه را آماده کرد ولی خبری از مرخصی نشد!!! همانطور که می دانید مادرم دو تابعیتی است و من در اینجا اعلام می کنم که دستگیری مادرم به خاطر افکارش بوده است و اجازه نخواهم داد که او به مهره بازی کثیف دولت های آلمان و ایران برای معاملات و بده بستان هاشان تبدیل شود.
مریم کلارن ۱۶ اکتبر ۲۰۲۱
گزارشی از برنامه ۲۵ سپتامبرِ کتابفروشی انقلاب در هارلم نیویورک (BTC Report on 9/25)
دعوت به اقدامات در سپتامبر ۲۰۲۱
«ما نباید آنها را بدون پشتیبان رها کنیم.»