یک سال از ربوده شدن مادرم گذشت. یک سال پر بار برای من، سالی که بیدار شدم، سالی پر از خشم از بی عدالتی اکستریم و تنفر از ستمگران. سالی که سرانجام دنیا را از چشمان ناهید دیدم.
مادرم ۷ ماه از این یک سال را در سلول های انفرادی سرد و ۱۰۰۰ ساعت بازجویی گذراند و در زندان مبتلا به کرونا شد و به او اجازه مرخصی ندادند، همه اینها تنها به یک دلیل، به خاطر افکار و عقاید و پژوهش کردن.
ناهید دغدغه مردم را دارد. دغدغه زنان، کارگران و مردم زحمتکش، دغدغه محیط زیست و علیه سرکوب و علیه جنگ های بی انتها در خاورمیانه و همه ستم هایی که به مردم روا می شود. رژیم ایران ناهید و دوستانش را به خاطر گفتگو در خانه و کافه و پارک و اعتراض به شرایط بد مردم زندانی کرده است.
در چهل روز گذشته مقامات به مادرم خبر دادند که به خاطر وضعیت بد جسمی اش می تواند به مرخصی برود. خانواده ما ظرف دو روز وثیقه را آماده کرد ولی خبری از مرخصی نشد!!! همانطور که می دانید مادرم دو تابعیتی است و من در اینجا اعلام می کنم که دستگیری مادرم به خاطر افکارش بوده است و اجازه نخواهم داد که او به مهره بازی کثیف دولت های آلمان و ایران برای معاملات و بده بستان هاشان تبدیل شود.
مریم کلارن ۱۶ اکتبر ۲۰۲۱
برای بزرگنمایی بر روی عکس دلخواه کلیک کنید
